نعمت

امام صادق (ع): شنیده ام که این آیه را ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یومَئِذٍ عَنِ النَعیم  یعنی در روز قیامت به طور حتم از نعمت ها سوال می شود. (آیه 8 سوره تکاثر)

چنین تفسیر میکنی که: خداوند مردم را از غذاهای لذیذ و آبهای خنک که در فصل تابستان می خورند مواخذه و بازخواست می کند؟

ابوحنیفه: درست است من این آیه را این طور تفسیر کرده ام.

امام: اگر مردی تورا به خانه اش دعوت کند و با غذای لذیذ و اب خنکی از تو پدیرایی کند و بعد برای این پذیرایی به تو منت بگذارد، درباره چنین کسی چگونه قضاوت می کنی؟

ابوحنیفه: میگویم آدم بخیلی است.

امام: آیا خداوند بخیل است تا اینکه در روز قیامت در مورد غذاهایی که به ما داده مارا بازخواست کند؟؟

ابوحنیفه:پس مقصود از نعمت هایی که قران می گوید انسان مواخذه می شود چیست؟؟

امام: مقصود نعمت دوستی ما خاندان رسالت و اهل بیت است.

بحار الانوار ج 10 ص 220

مخاطب خاص

اگه مخاطب خاصت کسیه که: 

دیوونشی♡

روانیشی♥

نفسته♡

میمیری براش♥

عشقته♡

زندگیته♥

له شی♡

خلاصه اسیرشی خفن!!

پس⇩

یه جای کارت⇜می لنگه⇝

چرا؟؟

چون: 

 وَالَّــذِیــنَ آمَــنُــواْأَشَــدُّحُــبًّــالِّلّهِ 

مومنین شدیدترین علاقه شان به خداست!

بقره۱۶۵

خر

مَـــثَـــلُ الَّـــذِیـــنَ حُـــمِّـــلُـــوا الـــتَّـــوْرَاةَ ثُــــمَّ لَــــمْ 

یَــــحْـــمِـــلُــــوهَـا کَــــمَــــثَــــلِ الْــــحِــــمَــارِ یَــــحْــــمِــــلُ 

أَسْـفَــارًا بِــئْــسَ مَـثَـلُ الْـقَـوْمِ الَّـــذِیــنَ کَــــذَّبُــــوا 

بِــــآیَــــاتِ اللَّهِ وَاللَّهُ لَا یَــــهْــــدِی الْــــقَـوْمَ 

الــــظَّـــالِــــمِــــیــــنَ

داستان کسانى که (عمل به‏) تورات بر آنان تکلیف شد،

ولی حق آن را  ادا نکردند مانند خری است که کتابهایی 

را بر پشت خود حمل می کند چه بد است وصف گروهى 

که آیات الهى را تـکذیـب کردند، و خداوند گروه ظـالمان را

هدایت نمی کند

آیه 5 سوره جمعه

آیا زمان آن نرسیده است که به کتاب خدا عمل کنیم؟!؟

نماز

امام صادق (ع) در آخرین لحظه‌های حیات خویش به فرزندان خود فرمود:

شفاعت ما به کسی که نماز را کوچک بشمارد نمیرسد

فَوَیْلٌ لِّلْمُصَلِّینَ الَّذِینَ هُمْ عَن صَلَاتِهِمْ سَاهُونَ

 پس واى بر نمازگزارانى که از نمازشان غافلند

آیه 4 و 5 سوره ماعون

قلب

امام علی(ع) فرمود: به رگ هاى درونى انسان پاره گوشتى آویخته که

شـگرف ترین اعضاى درونى اوست و آن قــلــب است که چیزهایى از

 حکمت و چیزهایى متفاوت با آن ، در او وجود دارد. 

پــس

اگر در دل امـــیـــدى پــــدیـــد آیــد ، طــمــع آن را خـــوار گـــردانــــد

اگر طـــمــــع بــــر آن هــــجــوم آورد حــــرص آن را تـــبـــاه ســازد

اگر نومیدى بر آن چیره شود ، تأسف خوردن آن را از پـاى در آورد

اگر خـشـمـنـاک شـود کـیـنـه تـوزى آن فـزونى یـابـد و آرام نـگـیرد

اگر بــه خـشـنـودى دســت یـابـد ، خـویـشـتـن دارى را از یــاد بـرد

اگر تــرس آن را فــراگــیــرد پـرهـیـز کـردن آن را مشـغـول سـازد

اگر بــه گـــشــایــشــى بـــرســد ، دچـــار غــفــلـت زدگــى شـــود

اگر مـالـى بـه دسـت آورد ، بـى نـیـازى آن را بـه ســرکشى کـشـاند

اگر مـصـیـبـت نـاگـوارى بـه آن رسـد ، بى صـبـرى رسوایـش کند

اگـر بــه تـهـیـدسـتـى مـبـتـلا گـردد ، بــلاها او را مـشـغــول ســازد

اگر گـرسـنـگـى بـى تابش کـنـد ، نـاتـوانــى آن را از پــاى در آورد

اگر زیــــادى ســـیـــر شـــود ، ســــیـــرى آن را زیــــان رســـانـــد

 پــس

 هر گونه کندروى براى آن زیانبار ، و هرگونه تندروى براى آن فساد آفرین است.

اطمینان

زن و شوهری با کشتی به مسافرت رفتند. 

کشتی چند روز را آرام در حرکت بود که ناگهان طوفانی آمد

و موج های هولناکی به راه انداخت، کشتی پر از آب می شد

ترس همگان را فرا گرفت و ناخدا می گفت که همه در خطرند

و نجات از این گرفتاری نیاز به معجزه خداوند دارد.

زن نتوانست اعصاب خود را کنترل کند

و بر سر شوهر داد و بی داد کرد

اما با آرامش شوهر مواجه شد، پس بیشتر اعصابش خورد شد

و او را به سردی و بیخیالی متهم کرد

شوهر با چشمان و روی درهم کشیده به زنش نگریست

خنجری بیرون آورد و بر گردن زن گذاشت...

خبر

هـــــیــــچ داری از دل مــــهــــدی خــــبـــــر؟

گـــریــه هـــای هـــر شــبــش را تا ســحــر؟

او کـــه اربــــاب تـــــمــــام عــــالـــم اســت

مــن بــمــیــرم سـر بــه زانــوی غــم اسـت

شـیــعـیان مـهـدی غریب و بی کس اسـت

جــان مــولا مـعــصـیـت دیـگر بـــس اســت

شـیـعـیان بــس نـیـسـت غـفلت هـایـمـان؟

غـــربـــت و تـــنــهــایـــی مــــولایـــــمــان؟

مــا عـــبــد و عــــبـــیـــد دنــیـا گشته ایــم

غــافــل از مــهـــدی زهـــرا گــشـــتـه ایـم

سـلامــتـی وجــود نـازنـــیــنــش صــلــوات

مراحل شیطان شدن

علی ابن ابیطالب (ع) در معرفی گروهی فرمود: شیطان، ابتدا از راه مکروهات و آن‏گاه از راه معاصی صغیره و سپس از راه معاصی کبیره در دل انسان نفوذ می‏ کند و وقتی نفوذ کرد، در حریم دل آشیانه ساخته، لانه می کند و به تدریج تخم‏ گذاری می نماید و این تخم‏ ها تبدیل به جوجه می شود و او جوجه های خود را می پروراند؛ آن‏گاه فضای دل، جای طیور شیطنت می شود و چنین انسانی، مجری دستورهای شیطان می‏ شود؛ به طوری که شیطان با چشم این‏ها نگاه می کند و با زبان این‏ها سخن می‏ گوید و انسان مجبور می شود که زبان را در اختیار ابلیس قرار دهد؛ زیرا زمام فرمان و اراده، در دست دیگری است.

برگرفته از کتاب انتظار بشر از دین، حضرت آیت الله العظمی جوادی آملی، ص105

مقصر

مشکل اکثر ما انسانها این است که:

همانقدر که مسـخـره مـی کـنیم احـترام نمی گذاریم

همانقدر که اشـتـباه مـی کـنـیـم تـفـکـر نـمـی کـنـیـم

همانقدر که عـــیــب می بینیم بـرطـرف نـمـی کـنـیـم

همانقدر که از رونـق مـی انـدازیـم رونـق نمی بخشیم

همانقدر که کینه به دل می گیریم محبت نمی کـنـیـم

همانقدر کـه حــرف مـی زنــیـم عــمـل نــمـی کـنـیـم

همانقدر کــه مـی گــریـانـــیــم شــاد نــمی کــنــیــم

همانقدر که ویــران مـی کــنــیــم آبـــاد نــمی کـنـیــم

همانقدر کـه کـهـنـه مـی کـنـیـم تازگی نمی بخشیـم

همانقدر که دور مــی شـویـــم نـزدیـــک نـمی کـنـیـم

همانقدر کـه آلــوده مـی کـنــیــم پـــاک نـمی کــنـیـم

همیشه دیـگران مــقـصـرنــد مــا گـنـاه نـمــی کنیم؟!

بوی گناه

کـسـی که سـیـر خورده ، دیگر بوی سیر را نه از خود و نه از دیگران ،

احساس نمی‌ کند.

کسانی بوی این سیر را احساس خواهند کرد که سیر نـخورده باشند.

گناه نیز بوی بدی دارد که خود گناه کار به علت ارتـکـاب گـنـاه آن بـو را

احساس نمی‌ کند،

اما آنها که مرتکب گناه نمی‌شوند کاملاً بوی نامطبوع آن را استشمام

می‌ کنند.   

            آیت ا... حائری شیرازی

          مثل‌ها و پندها ج 1 ص 11