- ۰ نظر
- ۲۹ اسفند ۹۳ ، ۱۵:۰۰
آقا مجتبی تهرانی:
آقـا به خدا دادن خـمـس و دیـون مـالی بـشـدت به مـال و زنـدگی شما
برکت میده.
از امام کاظم (ع) منقول است که حضرت فرمودند:
إِیَّاکَ اَنْ تَمْنَعَ فِی طَاعَةِ الله، فَتُنْفِقَ مِثْلَیْهِ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ
بـپـرهیز از ایـنـکه آنچه در راه خـدا باید صرف شود را، مصرف نکنی! چرا؟
جهتش این است که دو برابر آن را در راه معصیت خدا خرج خواهی کرد.
حـواسـت جـمـع باشـد!
در راه خـدا ندهی در راه مـعـصـیـت خدا خرج خواهد شد!
در نـظـام قــضــایــی الـهی، ایـنـطـور رقــم خـورده اسـت.
خیال نکنی اگر حقوق الهیّه را ندادی، این برای تو ذخیره ای خواهد شد.
نه! خدا دو برابرش چاله درست می کند.
چاله هایی را هم که درست کرده همه اش باطل و معصیت خواهد بود.
آیت الله مجتهدی تهرانی
سجده گناهان را می ریزد.
روایت است که انسان به سجده برود و مدتی در سجده باشد،
شکراً الله و الهی العفو بگوید، مخصوصا در نماز شب،
ده دقیقه، یک ربعی در سجده باشد،
حس می کند وقتی که به سجده می رود، سبک می شود.
آن حالت سبکی بر اثر ریـخـتـه شـدن گـنـاهـان است.
همانطور که باد در فصل پاییز برگ درختان را می ریزد،
سجده هم گناهان را می ریزد.
هر چه می خواهی در این دنیا زندگی بکن! اما آخرش مرگ است.
آقا از این کوچه نرو! بن بست است. این خیره سر می رود.
تاریک هم هست، پیشانی اش می خورد به دیوار.
این دنیا هم کوچه ی بن بست است. آخرش پیشانی مان می خورد
به سنگ لحد. آن وقت تازه پشیمان می شویم. می گوییم خــدایا ما
را به دنـیـا بـاز گـردان، ما اشتباه می کردیم. دیگر عـمـل صالـح انجام
می دهیم. خطاب می رسد، «کلّا» ساکت شو ...
تو برگردی به دنیا همان آدم اولی! تو خوب بشو نیستی.
می گویی من را برگردان به دنیا، آدم خوبی می شوم؟!
این همـه جـنـازه بردی، دوسـتـانت را بردی دفـن کردی،
مـی خـواســتــی خــیــال کــنـی که خــودت مــرده ای.
بــسـم الله. جنازه که بردی دفـن کنی فـکــر کن خــودت هـستی و
دوباره زنده شدی، آمده ای به دنیا. آیا اعمالمان را خوب می کنیم؟
آیت الله مجتهدی تهرانی
آیت الله مجتهدی تهرانی:
زمانی که مردم مشغول کثرت عمل هستند، دعای کمیل می خوانند،
دعای ندبه، دعای سمات، نماز شب و زیارت عاشورا می خوانند،
و به کارهای آخرتی مشغول هستند،
تو کاری کن که عملت خالص باشد.
مثلا دیده اید که بعضی ها پرخوری می کنند،
در عوض بعضی ها کــم ولــی مـقـوی می خورند؟
زمانی که مردم می خواهند عملی انجام دهند که همه بفهمند،
تو یک عمل خالص انجام بده.
خداوند به حضرت داوود علیه السلام وحی فرمود که:
ای داوود به گناهکاران بـشـارت بده که من توبه شما را می پذیرم
و عـفـوتان می کـنـم. چون آن ها غــیــر از مـن کـسـی را نـدارنـد،
گناهکاران دل شکسته اند. گناه کرده اند و امیدشان به عفو است.
یکی از داش مشدی ها چند سال پیش رفته بود مـکـه، رو به روی
خانه خدا به خـدا مـی گـفـت: خدایا ما در تـهـران نخود و لـوبیا را با
آشغال هایش می خریم، ما هم آشغال هستیم و به مکه آمـدیم،
تو ما را همراه خوب ها بخر.
خدا این ها را دوست دارد. خـدا نـالـه بنده گـنـهـکـار را از ذکـر
سبحان الله و لا اله الا الله که دیـگـران می گویند بیشـتر دوسـت
دارد. گریه می کند که خدایا مرا می آمرزی یا نمی آمرزی؟
خداوند به حضرت داوود می فرماید: بـه ایـن بنده ها بشارت بده
که گناهانتان را می بخشم و عفو می کنم.
آیت الله مجتهدی تهرانی
در روایت آمده هر روز صـبـح، آن روز به مـا می گـویـد:
من روز جدیدی هستم.
ما را نصیـحت مـی کـنـد کـه: در مـن خـوب حـرف بزن
و در من عمل خیر انـجـام بـده، مـن در قـیـامـت بـرای
تو شـهـادت مـی دهـم و اگـر امـروز را از دسـت دادی
دیگر من را نخواهی دید.
به واقع همین طور است،
اگر امروز از دست ما برود دیگر چنین روزی را نخواهیم
دید و دیگر نـخـواهد آمد. زمـان می گـذر و هر یـک روز،
بــرای مــا در پــیـشـگاه الـهـی شـهـادت خـواهـد داد.
آیت الله مجتهدی تهرانی
ساعت ده صبح، دکتر به همراه مأمور آشپزخانه وارد اتاق بیماران
می شود. ده تخت هم داخل اتاق است، دکـتـر می گوید: به این
چلوکباب بدهـید با کـره، به تخت کناری غـذا نـدهـید، به او سوپ
بدهید، به این شیر بدهید، به او کته ی بی نمک بدهید، بـه این
آش بدهید، دیگری نان و کباب...
مریض ها همه یک جور به دکتر نـگـاه می کنند. حتی به کسـی
هـم که می گـوید غـذا نـدهـیـد، او مـی فـهـمـد که امروز عـمـل
جراحی دارد و نـباید غذا بخورد، چون می فهمد و می شنـاسـد
که دکتر خیرش را می خواهد، اعتراضی نمی کند.
حالا اگر بلند شود و بگوید که چرا به آن مریـض چلوکباب بدهند
و به من ندهند، دکـتر می فهمد که این شـخـص روانـی است.
ما هم اگر به خـدا بگوییم خدایا چرا به فـلانی خـانه ی دو هزار
متری دادی و به من ندادی، ما هم روانی هستیم. ما هم قضا
و قـدر الـهی را نشنـاختیم و نفهمیدیم. باید بفهمیم هـمـانطور
که مریـض می فـهـمد و به دکتر اعـتـراض نمی کند، ما هم به
خدا نباید اعتراض کنیم و هر چه به ما می دهد راضی باشیم.
آیت الله مجتهدی تهرانی