بنده گنهکار

خداوند به حضرت داوود علیه السلام وحی فرمود که: 

ای داوود به گناهکاران بـشـارت بده که من توبه شما را می پذیرم

و عـفـوتان می کـنـم. چون آن ها غــیــر از مـن کـسـی را نـدارنـد،

گناهکاران دل شکسته اند. گناه کرده اند و امیدشان به عفو است.

یکی از داش مشدی ها چند سال پیش رفته بود مـکـه، رو به روی

خانه خدا به خـدا مـی گـفـت: خدایا ما در تـهـران نخود و لـوبیا را با

آشغال هایش می خریم، ما هم آشغال هستیم و به مکه آمـدیم،

تو ما را همراه خوب ها بخر.

خدا این ها را دوست دارد. خـدا نـالـه بنده گـنـهـکـار را از ذکـر 

سبحان الله و لا اله الا الله که دیـگـران می گویند بیشـتر دوسـت 

دارد. گریه می کند که خدایا مرا می آمرزی یا نمی آمرزی؟

خداوند به حضرت داوود می فرماید: بـه ایـن بنده ها بشارت بده

که گناهانتان را می بخشم و عفو می کنم.

آیت الله مجتهدی تهرانی