روزی ابلیس بر حضرت عیسی مسیح(ع) ظاهر شد
و به او گفت:
مگر تو نمی گویی هیچ چیزی به انسان نمیرسد
مگر اینکه خداوند آن را برایش مقدر کرده باشد.
عیسی(ع) پاسخ داد: آری ، چنین است
ابلیس: پس بیا خودت را از بالای این قله کوه به پایین پرت کن
اگر برای تو سلامتی مقدر شده باشد سالم خواهی ماند،
و اگر سلامتی مقدر نشده بود که!
عیسی(ع):
ای ملعون
خداوند بندگانش را امتحان می کند، نه بنده ، خدایش را
کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی:
روزی یکی از کودکانم وقتی خیلی کـوچک بود، از یکی از دوستانم
تقاضای پول کرد.
من بـی انـدازه از این قـصـه نـاراحـت شـدم؛ و بـا خـودم گـفتـم که
چرا این کودک با وجود من، نظر به غیر من کرده است؟
همانجا، از طرف خداوند نیز هـمین حالت را احـساس کردم، کـه او
دوسـت نـدارد بـنـده اش بـا وجـود او ، نــظـر بـه غـیـر او بـیـانـدازد؛
و لذا می گوید: ای بنده ی من ، ادعونی استجب لکم ...
رزق کلمه ای است بسیار فراتر از آنچه مردم می دانند.
آیا میدانی نمازت رزقی است از سوی خداوند؟
چه بسا خیلی از انـسانـهـا نماز نـمـی خوانند،
اذکاری که صبح و شام می خوانی رزق است.
یا زمانی که خواب هستی سپس ناگهان بیدار می شوی به تنهایی
و بدون زنگ زدن ساعت بیدار می شوی و نماز میـخوانی رزق است
چون بعضیا بیدار نمیشوند .
زمـانی که با مشـکـلـی رو به رو می شوی خـداونـد صـبـری بـه تـو
می دهد که چشمانت را از آن بپوشی این صبر رزق است.
زمانـی که در خانه لـیـوانی آب به دست پدرت مـیـدهی این فرصت
نیکی کردن رزق است.
گـاهـی اتفاق می افتد که در نـماز حـواست نباشد ناگهان به خود
می آیی و نمازت را با خشوع می خوانی این تلنگر رزق است.
یکباره یاد امام زمانت می افتی و سلامی میدهی ودلت حسابی
تنگ میشود ... این رزق است.
رزق واقعی این است... رزق خوبی ها،
نه مـاشـین نه درآمد، اینها رزق مال است که خداوند به همه ی
بندگانش می دهد.
اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش می دهد.
علامه حسن زاده آملی
آیت الله سید علی قاضی (ره)
میفرمودند: هر حقی که بر گردنت باشد تا ادا نکنی
باب روحانیت ، باب قرب ، باب معرفت ، باز شدنی نیست.
یعنی اینها همه مال حضرت احدیت است
و حضرت احدیت رضایت خود را در راضی شدن مردم قرار داده است.
شیطان اول به انسان میگوید تو خوب میفهمی و آنگاه او را وا می دارد
روی تفسیر اعمال و رفتار مردم؛ تا دائما حدس بزند و حکم کند!
کارش به جایی میرسد که به پیامبر خدا هم حرف میزند!
یعنی پیامبر وقتی با او حرف میزند با او مباحثه می کند!
چون معتقد است که نکته می فهمد!
آیت الله حائری شیرازی
ﻣﺮﺩﯼ ﺩﺭ ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﺗﻮﺯﯾﻊ ﮔﻮﺷﺖ ﮐﺎﺭ ﻣﯽ ﮐﺮﺩ…
ﯾﮏ ﺭﻭﺯ ﮐﻪ ﺑﻪ تنهایی ﺑﺮﺍﯼ ﺳﺮﮐﺸﯽ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﺧﺎﻧﻪ ﺭﻓـﺘـﻪ ﺑﻮﺩ
ﺩﺭ ﺳﺮﺩﺧﺎﻧﻪ ﺑﺴﺘﻪ شد ﻭ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺩﺍﺧـﻞ ﺳـﺮﺩﺧﺎﻧﻪ ﮔﯿﺮ ﺍﻓـﺘﺎﺩ!!!
ﺁﺧﺮ ﻭﻗﺖ ﮐﺎﺭﯼ ﺑﻮﺩ …
ﺑﺎ ﺍﯾﻨﮑﻪ ﺍﻭ ﺷﺮﻭﻉ ﺑﻪ ﺟﯿـﻎ و ﺩﺍﺩ ﮐﺮﺩ ﺗﺎ ﺑﻠﮑﻪ ﮐـﺴـﯽ ﺻﺪﺍﯾـﺶ
ﺭﺍ ﺑﺸﻨﻮﺩ ﻭ ﻧﺠﺎﺗﺶ ﺑﺪﻫﺪ ﻭﻟﯽ ﻫﯿﭻ ﮐﺲ ﻣﺘﻮﺟﻪ ﮔﯿﺮﺍﻓﺘﺎﺩﻧﺶ
ﺩﺭﺳﺮﺩﺧﺎﻧﻪ ﻧﺸﺪ...
ﺑﻌﺪ ﺍﺯ 5 ﺳﺎﻋﺖ ، ﻣﺮﺩ ﺩﺭ ﺣﺎﻝ ﻣـﺮﮒ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ نـگهبان ﮐﺎﺭﺧﺎﻧﻪ
ﺩﺭ ﺳﺮﺩﺧﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮐﺮﺩﻩ ﻭ ﻣﺮﺩ ﺭﺍ ﻧـﺠﺎﺕ ﺩﺍﺩ …
ﺍﻭ ﺍﺯ ﻧـﮕﻬﺒﺎﻥ ﭘـﺮﺳـﯿـﺪ ﮐﻪ ﭼﻄﻮﺭ ﺷﺪ ﮐﻪ ﺑﻪ ﺳﺮﺩﺧﺎﻧﻪ ﺳﺮ ﺯد
ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﺟﻮﺍﺏ ﺩﺍﺩ:
مردی در حالی که به قصرها و خانه های زیبا می نگریست
به دوستش گفت:
وقتی این هـمه اموال را تقسیم می کردند، ما کـجا بودیم؟
دوست او دسـتـش را گرفت و به بـیـمارسـتـان برد و گفت:
وقتی این بیماری ها را تقسـیم می کردند، ما کـجـا بودیم؟
ما بـاید دیدمان را عوض کنیم و به کـمـبـودهـا نـگـاه نکنیم
بـلـکه بـه نـعـمـت هـایی که خـدا به مـا داده تـوجه کنیم.
یـعـنـی در هـمـه مسـائـل به پـایین دست خود نگاه کنیم.
در صحنه قیامت نمی‌گویند تو در دنـیا چـه کردی بـلـکـه
مـی گویند چه با خودت آوردی؟
یعنی انـسـان باید یک قـدرتـی داشـتـه باشـد که بتواند
اعـمـال حسنه را با خود ببرد.
یعنی اعـمـالـش در دسـتـش نقد باشد. یـعـنـی این طور
نـبـاشد که کار خـیر بکند بعد گـنـاه کند، غـیـبـت کند و...
که با این کارها افعال خیرش بـریـزد.
آیت الله جوادی آملی
فردی در پـیـش خـردمـنـدی از فـقـر خـود شکـایـت می کـرد و
سخت می نالید.
خردمند گفت: آیا می خواهی که ده هزار درهم داشته باشی
و چشم نداشتـه باشی؟
گفت : البته که نه ، دو چـشـم خود را با دنیا عوض نمـی کنم.
خردمند گفت: عـقـلت را با ده هزار درهـم مـعـاوضه می کنی؟
گفت : نه
خردمند گفت: گوش و دست و پای خود چطور؟
گفت : هرگز
خردمند گفت : پـس هم اکنون خداونـد صـدها هـزار درهم در
امـان تو گذاشته است باز شکایت داری و گـلایه می کنـی؟!
بلکه تو حاضر نمی شوی که حـال خویـش را با حال بـسیاری
از مردمـان عـوض کـنی و خـود را خوش تر و خوش بخت تر از
بسیاری از انـسـان های اطـراف خـود بـبینی، پس آنچه تو را
داده اند و تـو هـنـوز شکر این هـمـه را بـه جا نیاورده خواهان
نعمت بیشتری هستی؟
