توبه
دوشنبه, ۶ بهمن ۱۳۹۳، ۰۳:۰۰ ب.ظ
هر چه می خواهی در این دنیا زندگی بکن! اما آخرش مرگ است.
آقا از این کوچه نرو! بن بست است. این خیره سر می رود.
تاریک هم هست، پیشانی اش می خورد به دیوار.
این دنیا هم کوچه ی بن بست است. آخرش پیشانی مان می خورد
به سنگ لحد. آن وقت تازه پشیمان می شویم. می گوییم خــدایا ما
را به دنـیـا بـاز گـردان، ما اشتباه می کردیم. دیگر عـمـل صالـح انجام
می دهیم. خطاب می رسد، «کلّا» ساکت شو ...
تو برگردی به دنیا همان آدم اولی! تو خوب بشو نیستی.
می گویی من را برگردان به دنیا، آدم خوبی می شوم؟!
این همـه جـنـازه بردی، دوسـتـانت را بردی دفـن کردی،
مـی خـواســتــی خــیــال کــنـی که خــودت مــرده ای.
بــسـم الله. جنازه که بردی دفـن کنی فـکــر کن خــودت هـستی و
دوباره زنده شدی، آمده ای به دنیا. آیا اعمالمان را خوب می کنیم؟
آیت الله مجتهدی تهرانی
