مرگ

   . . . چه بسیار کسانی که در آغاز روز بودند و به شامگاه نرسیدند و چه

  بسـیار کـسانی که در آغــاز شب بر او حسد میبردند و در پــایــان شب

  عزاداران به سوگشان نشستند . . .

نهج البلاغه حکمت 380

امام علی (علیه السلام) وقتى از جنگ صفین برگشت و به قبرستان

پشت دروازه کوفه رسید رو به مردگان کرد) فرمود :

اى ساکـنـان خانه هاى وحـشـت زا و محـلـه هـاى خالى و گـورهاى 

تاریک ، اى خفتگان در خـاک ، اى غـریـبـان ، اى تـنـها شـدگـان ، اى

وحـشــت زدگـان ، شما پیش از ما رفــتــیــد و ما در پى شما روانیم

و به شما خواهیم رسید.

اما خانه هایتان ! دیگران در آن سکونت گزیدند؛

و اما زنـانـتـان ! بـا دیــگــران ازدواج کـردنـد؛

و اما امـوال شما ! در میان دیگران تقسیم شد!

این خبرى است که ما داریم، حال شما چه خبر دارید؟

سپس به اصحاب خود رو کرد و فرمود:

بدانید که اگر اجازه سخن گفتن داشتند ، شما را خبر مى دادند که،

بهترین توشه ، تـــقـــوا است...

حکمت 130 نهج البلاغه