. . . چه بسیار کسانی که در آغاز روز بودند و به شامگاه نرسیدند و چه
بسـیار کـسانی که در آغــاز شب بر او حسد میبردند و در پــایــان شب
عزاداران به سوگشان نشستند . . .
نهج البلاغه حکمت 380
امام علی (علیه السلام) وقتى از جنگ صفین برگشت و به قبرستان
پشت دروازه کوفه رسید رو به مردگان کرد) فرمود :
اى ساکـنـان خانه هاى وحـشـت زا و محـلـه هـاى خالى و گـورهاى
تاریک ، اى خفتگان در خـاک ، اى غـریـبـان ، اى تـنـها شـدگـان ، اى
وحـشــت زدگـان ، شما پیش از ما رفــتــیــد و ما در پى شما روانیم
و به شما خواهیم رسید.
اما خانه هایتان ! دیگران در آن سکونت گزیدند؛
و اما زنـانـتـان ! بـا دیــگــران ازدواج کـردنـد؛
و اما امـوال شما ! در میان دیگران تقسیم شد!
این خبرى
است که ما داریم، حال شما چه خبر دارید؟
سپس به اصحاب خود رو کرد و فرمود:
بدانید که اگر اجازه سخن گفتن داشتند ، شما را خبر مى دادند که،
بهترین توشه ، تـــقـــوا است...
حکمت 130 نهج البلاغه
