چهره انسان ها در قیامت

انسانها در روز قیامت چگونه محشور می شوند؟

رسول خدا (ص) فرمودند:

همه مردم (غیر اهل تقوا) در روز قیـامـت، بـرهــنه مـحشور می شوند

و خدای تعالی ده گروه از امت من را در روز قیامت از صفوف مسلمانان

جدا می کند و قیافه هایشان را تغییر می دهند. 

این ده گروه عبارتند از:

1) سخن چینان، که به شکل میمون در می آیند.

2) حرام خواران، که به شکل خوک در می آیند.

3) ربا خواران، وارونه وارد محشر میشوند.

4) حاکمان جور، کور به عرصه محشر می آیند.

5) افراد خودخواه و خود پسند، گنگ و کر محشور میشوند.

6) عالمان بی عمل، زبانشان را می جوند و چرک از دهانشان بیرون 

می آید.

7) آزار دهندگان همسایه، با دست و پای بریده وارد میشوند.

8) آنهایی که دوبـهـم زنـی کـرده انـد، به شاخـه ای از آتـش آویـزان 

می شوند.

9) شهوت پیشگان و کسانی که خمس و زکات خود را نمی پردازند، 

با بویی بدتر از مردار وارد محشر میشوند.

10) تکبر کنندگان، لباسهای آتشین بر آنها می پوشانند.

مجمع البیان ج 10 ص 642

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

تکامل عقل

امام رضا (ع) می فرمایند:

عـقل شخص مسلمان تـمام نیست، مگر این که ده خصلت را دارا باشد:

1) از او امـــیــــد خـــیــر بـــاشـــد.

2) از بــــدى او در امــــان بــاشــــنــد.

3) خـیـر انـدک دیگرى را بـسـیـار شـمـارد.

4) خــیــر بـــســیـار خــود را انــدک شـــمـارد.

5) هر چـه حـاجت از او خواهـنـد دلــتـــنـگ نشود.

6) در عــمر خـود از دانـش طـــلــبــى خـســته نـشــود.

7) فــقـر در راه خـدایــش از تــوانگرى محـبـوبـتـر باشــد.

8) خوارى در راه خدایش از عـزّت با دشـمـنش محـبـوبـتر باشد.

9) گـــمـــنــــامــى را از شـــــهــــرت خــــواهـــان تـــر بـــــاشـــد.

10) احدى را ننگرد جز این که بگوید او از من بهتر و پرهیزکارتر است.

     تحف العقول ص 443

شفاعت ائمه (2)

چه کسانی مورد شفاعت ائمه قرار می گیرند؟

۱) حفظ اصل ایمان

کسانی مورد شفاعت قرار می گیرند که به سبب گناهان، اصل ایمانشان به خطر نیفتاده باشد. به همین جهت در منابع دینی آمده است: کافر، مشرک و منافق در روز قیامت مورد شفاعت قرار نمی‌گیرند.

روحانی سیدمحمدکاظم، پیشین ص۲۷

پیامبر خدا (ص): نه شکّاکان و مشرکان شفاعت شوند و نه کافران ومنکران؛ بلکه شفاعت مخصوص مؤمنان یکتا پرست است.

میزان الحکمه ج۵ ص۵۸۷ به نقل از بحار الأنوار : ٨/۵٨/٧۵

۲) آزار دهنده ذریه رسول خدا (ص) نباشد

افرادی که به ذریه پیامبر(ص) آزار می‌سانند مورد شفاعت واقع نمی‌شوند، زیرا اولا طبق متون دینی تمام ستمگران از زمره شفاعت شوندگان خارج می‌شوند و ثانیا آزار دهندگان به هر فرد مۆمن و مسلمانی جز افرادی هستند که قابل شفاعت نمی‌باشند و در خصوص فرزندان رسول خدا (ص) نقل شده است: هنگامی که در مقام شفاعت قرار گیرم برای گناهکاران امتم شفاعت می‌کنم و خداوند شفاعت مرا می‌پذیرد، به خدا سوگند برای کسانی که ذریه و فرزندان مرا آزار داده باشند شفاعت نمی‌کنم.

 مطهری، احمد، کاردان، غلامرضا، شفاعت، قم، انشارات موسسه در راه حق، ص۱۶۹

۳) تارک نماز نباشد

یکی از شرایط پذیرفته شدن شفاعت آن است که شفاعت شونده اهل نماز باشد و نماز را وظیفه ای مهم و محترم بشمارد و نسبت به آن سهل انگاری نکند. همان، ص۱۷۱

همچنانکه امام صادق (ع) می‌فرماید: شفاعت ما به کسی که نماز را سبک بشمارد نمی‌رسد.

ری شهری، محمد، پیشین، ص۱۴۷۲، ح۹۴۸۴

کسانی که به طور کلی از ایمان محروم اند و دین و عمل آنها مورد رضایت خداوند نیست(مشرکان، کافران، ناصبیان، دشمنان رسول اکرم و خاندان او) محروم از شفاعت بوده و در عذاب جهنم جاودانه و همیشگی خواهند بود.

۴) شفاعت شونده رابطه ای معنوی با شفیع داشته باشد

کسانی مورد شفاعت قرار می‌گیرند که در دنیا ارتباط روحی و معنوی خاصی بین آنان و شافعان برقرار باشد. مثل اینکه خدمت یا احسان و یا محبتی درباره او و یا بستگان و دوستان شفیع کرده باشند.

طیب،سیدعبدالحسین، کلم الطیب، تهران، انتشارات بنیاد فرهنگ اسلامی حاج محمدحسین کوشانپور، ص۸۱۴

در حقیقت یکی از حکمت هایی که سبب شده خداوند اولیای الهی را در روز قیامت، واسطه و شفیع در فیض مغفرت و بخشش خود، به این افراد قرار دهد همین رابطه معنوی و سنخیتی است که در دنیا میان آنان برقرار است.

روحانی، سیدمحمد، پیشین، ص۲۹

۵) اعتقاد قلبی به شفاعت داشته باشد

از احادیث شفاعت استفاده می‌شود کسانی مورد شفاعت واقع می‌شوند که اعتقاد قلبی به شفاعت داشته باشند.

مطهری، احمد، پیشین، ص۱۷۰ 

همچنانکه ار رسول خدا (ص) نقل شده است: هر کس به شفاعت من ایمان نداشته باشد شفاعت من به او نمی‌رسد.

مجلسی، محمدباقر، بحارالانوار، بیروت دارالوفاء، ج۸، ص۵۸

۶) خیانت کار و فریب دهنده نباشد

در روایتی از رسول خدا (ص) آمده است: هر کس به برادر دینی خویش خیانت نماید، خداوند برکت را از روزیش بر می‌دارد و زندگیش را ویران می‌سازد و او را به خودش واگذار می‌کند و شفاعتی از او نخواهد شد

وسائل الشیعه ج۱۲ ص۲۱۰

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

شفاعت ائمه (1)

ائمه از چه کسانی شفاعت نمی کنند؟

۱) کافرین

۲) منکران

۳) شکاکان

۴) مشرکان

پیامبر خدا (ص): نه شکّاکان و مشـرکان شـفـاعــت شوند و نه کافران

و منکران؛ بلکه شفاعت مخصوص مؤمنان یکتا پرست است.

میزان الحکمه ج۵ ص۵۸۷ به نقل از بحار الأنوار : ٨/۵٨/٧۵

۵) قدرتمند مستبد

۶) غالیان در دین

پیامبر خدا (ص): شفاعت من به دو کس نمی رسد: قدرتمند مستبد

و ستمگر و غلوّ کننده خارج شده از دین.

میزان الحکمه ج۵ ص۵۸۸ به نقل ازالخصال : ۶۳/۹۳

۷) ظالمان

پیامبر خدا (ص): شـفـاعت من درباره مرتکبانِ گناهان کبیره است،

به جز مشرکان و ستمگران .

میزان الحکمه ج۵ ص۵۸۸ به نقل از الخصال : ۳۵۵/۳۶

۸) سبک شمرندگان نماز

پیامبر خدا (ص): کسی که نماز را سبک بشمارد به شفاعت من 

دست نیابد، و به خدا سـوگـنـد که در کـنـار حـوض [کـوثر] بر من 

وارد نشود .

میزان الحکمه ج۵ ص۵۸۸

۹) کسانی که به شفاعت، ایمان ندارند

پیامبر خدا (ص): کسی که به شفاعت کردن من ایمان نداشته 

باشد، خداوند شفاعت مرا به او نرساند.

میزان الحکمه ج۵ ص ۵۸۷ به نقل از عیون أخبار الرِّضا : ١/١٣۶/٣۵

شرایط شفاعت شوندگان

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

زیرک ترین آدم ها

از امیرالمومنین علی(ع) پرسیدند:

زیرک ترین آدم ها کیست؟

فرمود: کسی که از خود برای بعد از مرگ حـسـاب بـکشد.

پرسیدند: چگونه؟

فرمود: چون صبح تا شب به کار و زندگی پرداخت، در شب 

به خود برگردد و بگوید:

ای نفس! 

امـروز روزی بود کـه بر تو گذشت ودیگر باز نمی گردد.

خـدا دربــاره ی ایـن روز از تـو خـــواهـد پــرسـیـد کـه:

آن را چـگونـه گــذرانـدی و در آن چه کـردی؟

آیــا بـــه یــــاد او و ســـپــاس از او بـــودی؟

آیا گره از کار فروبـسته ی مومنی گشودی؟ 

آیـــــا گــــرد غــــم از چـــهـــــره ای زدودی؟ 

آیــا...؟

بحار الانوار ج70 ص69

از آن دنیا چه می دانید؟

آب دنیاى حرام همواره تیره و گل آلود است. منظره‏اى دل فریب و سر انجامى خطرناک دارد. فریبنده و زیباست اما دوامى ندارد. نورى است در حال غروب کردن، سایه‏ اى است نابود شدنى، ستونى است در حال خراب شدن، آن هنگام که نفرت دارندگان به آن دل بستند و بیگانگان به آن اطمینان کردند، چونان اسب چموش پاها را بلند کرده، سوار را بر زمین مى ‏کوبد و با دام‏ هاى خود آنها را گرفتار مى ‏کند و تیرهاى خود را به سوى آنان، پرتاب مى ‏نماید، طناب مرگ به گردن انسان مى‏ افکند، به سوى گور تنگ و جایگاه وحشتناک مى‏ کشاند تا در قبر، محل زندگى خویش، بهشت یا دوزخ را بنگرد و پاداش اعمال خود را مشاهده کند.

و همچنان آیندگان به دنبال رفتگان خود گام مى ‏نهند، نه مرگ از نابودى انسان دست مى‏ کشد و نه مردم از گناه فاصله مى ‏گیرند که تا پایان زندگى و سر منزل فنا و نیستى آزادانه به پیش مى‏ تازند.  

تا آنجا که امور زندگانى پیاپى بگذرد و روزگاران سپرى شود و رستاخیز بر پا گردد، در آن زمان، انسانها را از شکاف گورها، و لانه‏ هاى پرندگان، و خانه درندگان، و میدان‏ هاى جنگ، بیرون مى‏ آورد که با شتاب به سوى فرمان پروردگار مى‏ روند، و به صورت دسته‏ هایى خاموش، وصف‏ هاى آرام و ایستاده حاضر مى ‏شوند، 

چشم بیننده خدا آنها را مى ‏نگرد و صداى فرشتگان به گوش آنها مى‏ رسد. لباس نیاز و فروتنى پوشیده درهاى حیله و فریب بسته شده و آرزوها قطع گردیده است.

دل‏ها آرام، صداها آهسته، عرق از گونه‏ ها چنان جارى است که امکان حرف زدن نمى ‏باشد، اضطراب و وحشت همه را فرا گرفته، بانگى رعد آسا و گوش خراش، همه را لرزانده، به سوى پیشگاه عدالت، براى دریافت کیفر و پاداش مى‏ کشاند. 

بندگانى که با دست قدرتمند خدا آفریده شدند و بى اراده خویش پدید آمده، پرورش یافتند، سپس در گهواره گور آرمیده متلاشى مى‏ گردند.

و روزى به تنهایى سر از قبر بر مى ‏آورند، و براى گرفتن پاداش به دقت حساب رسى مى ‏گردند، در این چند روزه دنیا مهلت داده شدند تا در راه صحیح قدم بر دارند، راه نجات نشان داده شده تا رضایت خدا را بجویند، تاریکى‏ هاى شک و تردید از آنها برداشته شد و آنها را آزاد گذاشته ‏اند تا براى مسابقه در نیکوکارى‏ ها، خود را آماده سازند تا فکر و اندیشه خود را به کار گیرند و در شناخت نور الهى در زندگانى دنیا تلاش کنند. 

و چه مثال‏هاى بجا و پندهاى رسایى وجود دارد اگر در دل‏هاى پاک بنشیند و در گوش‏ هاى شنوا جاى گیرد و با اندیشه‏ هاى مصمّم و عقل‏هاى با تدبیر بر خورد کند.

پس، از خدا چونان کسى پروا کنید که 

سخن حق را شنید و فروتنى کرد، 

گناه کرد و اعتراف کرد، 

ترسید و به اعمال نیکو پرداخت،

پرهیز کرد و پیش تاخت،

یقین پیدا کرد و نیکوکار شد،

پند داده شد و آن را به گوش جان خرید،

او را ترساندند و نافرمانى نکرد،

به او اخطار شد و به خدا روى آورد،

 پاسخ مثبت داد و نیایش و زارى کرد،

بازگشت و توبه کرد،

در پى راهنمایان الهى رفت و پیروى کرد،

راه نشانش دادند و شناخت،

شتابان به سوى حق حرکت کرده و از نافرمانى ‏ها گریخت،

سود طاعت را ذخیره کرد و باطن را پاکیزه نگاه داشت،

آخرت را آبادان و زاد و توشه براى روز حرکت،هنگام حاجت و جایگاه نیازمندى، آماده ساخت و آن را براى اقامتگاه خویش پیشاپیش فرستاد.

اى بندگان خدا براى هماهنگى با اهداف آفرینش خود، از خدا پروا کنید، و آن چنان که شما را پرهیز داد از مخالفت و نافرمانى خدا بترسید تا استحقاق وعده‏ هاى خدا را پیدا کنید و از بیم روز قیامت بر کنار باشید. 

خدا گوش‏  هایى براى پند گرفتن از شنیدى‏ ها، و چشم‏ هایى براى کنار زدن تاریکى ‏ها به شما بخشیده است و هر عضوى از بدن را اجزاء متناسب و هماهنگ عطا فرموده تا در ترکیب ظاهرى صورت‏ها و دوران عمر با هم سازگار باشند با بدن‏هایى که منافع خود را تأمین مى ‏کنند و قلب‏ هایى که روزى را به سراسر بدن با فشار مى‏ رسانند و از نعمت‏ هاى شکوه مند خدا برخوردارند و در برابر نعمت‏ها شکر گزارند و از سلامت خدادادى بهره مندند. 

مدّت زندگى هر یک از شماها را مقدّر فرمود و از شما پوشیده داشت و از آثار گذشتگان عبرت‏هاى پند آموز براى شما ذخیره کرد لذّت‏هایى که از دنیا چشیدند و خوشى ‏ها و زندگى راحتى که پیش از مرگ داشتند سر انجام دست مرگ گریبان آنها را گرفت و میان آنها و آرزوهایشان جدایى افکند. 

آنها که در روز سلامت چیزى براى خود ذخیره نکردند و در روزگاران خوش زندگى عبرت نگرفتند. آیا خوشى ‏هاى جوانى را جز ناتوانى پیرى در انتظار است؟ و آیا سلامت و تندرستى را جز حوادث بلا و بیمارى در راه است؟ و آیا آنان که زنده‏اند جز فنا و نیستى را انتظار دارند با اینکه هنگام جدایى و تپش دل‏ها نزدیک است که سوزش درد را چشیده و شربت غصّه را نوشیده و فریاد یارى خواستن برداشته و از فرزندان و خویشاوندان خود در خواست کمک کرده است؟ آیا خویشاوندان مى‏ توانند مرگ را از او دفع کنند؟ و آیا گریه و زارى آنها نفعى براى او دارد؟

او را در سرزمین مردگان مى ‏گذارند و در تنگناى قبر تنها خواهد ماند. حشرات درون زمین پوستش را مى ‏شکافند و خشت و خاک گور بدن او را مى ‏پوساند، تند بادهاى سخت آثار او را نابود مى ‏کند و گذشت شب و روز، نشانه‏ هاى او را از میان بر مى ‏دارد، بدن‏ها پس از آن همه طراوت متلاشى مى‏ گردند و استخوان‏ها بعد از آن همه سختى و مقاومت، پوسیده مى ‏شوند و ارواح در گرو سنگینى بار گناهانند و در آنجاست که به اسرار پنهان یقین مى ‏کنند،امّا نه بر اعمال درستشان چیزى اضافه مى‏ شود و نه از اعمال زشت مى ‏توانند توبه کنند.

آیا شما فرزندان و پدران و خویشاوندان همان مردم نیستید که بر جاى پاى آنها قدم گذاشته‏ اید؟ و از راهى که رفتند مى‏ روید؟ و روش آنها را دنبال مى‏ کنید؟ امّا افسوس که دلها سخت شده، پند نمى‏ پذیرد، و از رشد و کمال باز مانده و راهى که نباید برود مى‏ رود، گویا آنها هدف پندها و اندرزها نیستند و نجات و رستگارى را در به دست آوردن دنیا مى‏ دانند.

بدانید که باید از صراط عبور کنید، گذرگاهى که عبور کردن از آن خطرناک است، با لغزش‏هاى پرت کننده، و پرتگاه‏هاى وحشت‏زا، و ترس‏هاى پیاپى.

بخشی از خطبه غرا امام علی(ع)

منبع: موعود امم(عج)

متن کامل

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

پل صراط

بنا بر نقل اکثر مفسران، صراط پلی است که بر روی آتش جهنم، به امر خداوند متعال کشیده شده و به نیکوکاران و بدکاران امر می‌شود که از آن عبور نمایند و بی‌تردید یکی از سخت‌ترین حالات قیامت، گذشتن از پل صراط می‌باشد!

به گزارش خبرگزاری داشنجو ، این پل که به امر خداوند ظاهر می‌گردد بنا به فرمایش امام صادق‌(ع): اَلفُ سَنَةٍ صُعُودُ، وَ الَف سَنَة هُبوط، و اَلف سَنة حِدال؛ آن سه هزار سال راه است که هزار سال آن سربالایی، هزار سال سرازیری و هزار سال مسیر صاف و همواری می‌باشد و در روایتی دیگر از این امام همام در باب کیفیت گذشتن از روی این پل آمده است که:

اشخاصی که در دنیا ایمان به اصول دین و فروع آن نداشته‌اند و یا ایمانشان ضعیف بوده است، پا‌هایشان در آنجا خواهد لغزید، ولی آنان که در دنیا ایمان قوی داشته و وظایف شرعی و الهی را به نحو احسنت انجام داده‌اند به آسانی از آن عبور خواهند نمود.

به نحوی که بعضی از مردم مثل برق با سرعت تمام از آن می‌گذرند ، بعضی مانند اسب دونده از آن عبور می‌کنند،بعضی دیگر به مانند انسان عادی با پای پیاده از روی آن عبور می‌کنند،بعضی بر روی دست‌ها و زانو‌ها و روی شکم (مانند بچه کوچکی که هنوز راه رفتن را یاد نگرفته) از روی صراط عبور می‌نمایند و بعضی نیز خود را به پل صراط آویخته و گاهی گوشه‌های آتش به آن‌ها اصابت می‌نماید. 

 

در این پل که بنا بر روایات متعدد از مو باریک‌تر و از شمشیر برنده‌تر می‌باشد، ایستگاه‌های بازرسی متعددی وجود دارد که در هر کدام از آن‌ها چیزی می‌پرسند و اگر کسی نتواند جواب درستی بدهد، نمی‌گذارند از آنجا عبور نماید.

خداوند در باب این ایستگاه‌های بازرسی در قرآن کریم می‌فرماید: وَقِفُوهُم اِنَهُم مَسُلُون؛ آنان را نگه دارید، متوقف سازید، چرا که باید مورد بازرسی و بازپرسی قرار گیرند (صافات: آیه 24)

از همین روی از پیامبر(ص) نقل شده است که: در روز قیامت به فرمان خداوند پل صراط کشیده می‌شود و آن هفت موقف (ایستگاه بازرسی) خواهد داشت و در هر بازرسی، در مورد چیزی از افراد سوال می‌گردد که آن سوال‌ها عبارتند از:

1- از ولایت علی‌(ع) و محبت اهل بیت‌ (ع)

2- از نماز

3- از زکات

4- از روزه

5- از حج

6- از جهاد

7- از عدل و عدالت

 

در ادامه پیامبر (ص) می‌فرمایند: و در هر موقفی از آنچه می‌پرسند، اگر نتوانید جواب دهید، از‌‌ همان جا به جهنم پرتاب می‌گردید و اگر درست پاسخ دهید، با سرعت زیاد از آنجا عبور می‌نمایید.

 همچنین در روایات متواتری نقل شده است که هنگامی که روز قیامت برپا می‌گردد و صراط بر روی جهنم گسترانده می‌شود، هیچ کس نمی‌تواند از آن عبور کند (به سوال‌های مواقف صراط پاسخ دهد) مگر اینکه جوازی در دست داشته باشد که در آن ولایت امیرالمومنین علی(ع) ثبت شده باشد. 

 

منابع: 

1- تفسیر نمونه، ج19: 4. 

2- نورالثقلین، ج4: 401؛ ج1: 21. 

3- اسرار معراج: 228

4- آمال الواعظین، ج3: 440، 441، 443.

 

منبع: قدس آنلاین

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

وسایل مورد نیاز در قبر

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

تردید

امام محمد باقر علیه‌السلام:

در نصایح لقمان به پسرش، آمده است که گفت:

پسرم ! اگر درباره مرگ تردید دارى، خواب را از خود دور کن، که نخواهى توانست و اگر درباره رستاخیز تردید دارى، بیدار شدن از خواب را از خود دور کن، که نخواهى توانست 

زیرا اگر اندیشه کنى، مى‏‌دانى که جان تو در دست دیگرى است و همانا خواب، به منزله مرگ است و بیدارى پس از خواب، به منزله بر انگیخته شدن پس از مرگ.

بحار الأنوار، ج 13 ص417

نعمت

امام صادق (ع): شنیده ام که این آیه را ثُمَّ لَتُسئَلُنَّ یومَئِذٍ عَنِ النَعیم  یعنی در روز قیامت به طور حتم از نعمت ها سوال می شود. (آیه 8 سوره تکاثر)

چنین تفسیر میکنی که: خداوند مردم را از غذاهای لذیذ و آبهای خنک که در فصل تابستان می خورند مواخذه و بازخواست می کند؟

ابوحنیفه: درست است من این آیه را این طور تفسیر کرده ام.

امام: اگر مردی تورا به خانه اش دعوت کند و با غذای لذیذ و اب خنکی از تو پدیرایی کند و بعد برای این پذیرایی به تو منت بگذارد، درباره چنین کسی چگونه قضاوت می کنی؟

ابوحنیفه: میگویم آدم بخیلی است.

امام: آیا خداوند بخیل است تا اینکه در روز قیامت در مورد غذاهایی که به ما داده مارا بازخواست کند؟؟

ابوحنیفه:پس مقصود از نعمت هایی که قران می گوید انسان مواخذه می شود چیست؟؟

امام: مقصود نعمت دوستی ما خاندان رسالت و اهل بیت است.

بحار الانوار ج 10 ص 220