ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﻭ ﺳﻮﺍﻟﯽ ﮐﻪ ﺑﯽ ﺟﻮﺍﺏ ﻣﺎﻧﺪ

ﺯﻣﺎﻧﯽ ﻋﻠﻤﺎﯼ ﺍﻫﻞ ﺗﺴﻨﻦ ﻣﺮﺣﻮﻡ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ( ﺻﺎﺣﺐ ﮐﺘﺎﺏ ﺍﻟﻐﺪﯾﺮ)

ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺻﺮﻑ ﺷﺎﻡ ﺩﻋﻮﺕ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ . ﺍﻣﺎ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺍﻣﺘﻨﺎﻉ ﻣﯽ ﻭﺭﺯﺩ

ﻭ ﻗﺒﻮﻝ ﻧﻤﯽ ﮐﻨﺪ . ﺁﻧـﻬﺎ ﺍﺻـﺮﺍﺭ ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺠﻠﺲ

ﺧﻮﺩ ﺑﺒﺮﻧﺪ .

ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﺍﺻﺮﺍﺭ ﺯﯾﺎﺩ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺩﻋﻮﺕ ﺭﺍ ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﺩ ﻭ ﺷﺮﻁ ﻣﯽ ﮔﺬﺍﺭﺩ

ﮐﻪ ﻓﻘﻂ ﺻـﺮﻑ ﺷـﺎﻡ ﺑﺎﺷﺪ ﻭﻫﯿﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺑـﺤـﺜـﯽ ﺻﻮﺭﺕ ﻧـﮕـﯿـﺮﺩ ﺁﻧﻬﺎ ﻧﯿﺰ

ﻣﯽ ﭘﺬﯾﺮﻧﺪ . ﭘﺲ ﺍﺯ ﺻﺮﻑ ﺷﺎﻡ ﯾﮑﯽ ﺍﺯ ﻋـﻠﻤـﺎﯼ ﺍﻫـﻞ ﺳـﻨـﺖ ﮐﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ

ﺟﻤﻊ ﺯﯾﺎﺩﯼ ﺍﺯ ﻋﻠﻤﺎ ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻮﺩ (ﺣﺪﻭﺩ 70 ﺍﻟﯽ 80 ﻧﻔﺮ) ﻣﯽ ﺧﻮﺍﺳﺖ

ﺑﺤﺚ ﺭﺍ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﻨﺪ ﮐﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﮔﻔﺖ : ﻗـﺮﺍﺭ ﻣﺎ ﺍﯾـﻦ ﺑﻮﺩ ﮐﻪ ﺑﺤﺜﯽ

ﺻﻮﺭﺕ ﻧﮕﯿﺮﺩ ...

ﺍﻣﺎ ﺑﺎﺯ ﺁﻧﻬﺎ ﮔﻔﺘﻨﺪ : ﭘـﺲ ﺑـﺮﺍﯼ ﻣﺘـﺒﺮﮎ ﺷﺪﻥ ﺟﻠﺴﻪ ﺍﺯ ﻫﻤﯿﻦ ﺟﺎ ﻫﺮ ﻧﻔﺮ

ﯾﮏ ﺣﺪﯾﺚ ﻧﻘﻞ ﮐﻨﺪ ﺗﺎ ﻣﺠﻠﺲ ﻧﻮﺭﺍﻧﯽ ﮔﺮﺩﺩ . ﺿﻤﻨﺎً ﺗﻤﺎﻡ ﺣﻀﺎﺭ ﺩﺭ ﺟﻠﺴﻪ

ﺣﺎﻓﻆ ﺣﺪﯾﺚ ﺑﻮﺩﻧﺪ ﻭ ﺣﺎﻓﻆ ﺣﺪﯾﺚ ﺑﻪ ﮐﺴﯽ ﮔﻔﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮﺩ ﮐﻪ ﺻﺪ ﻫﺰﺍﺭ

ﺣﺪﯾﺚ ﺣﻔﻆ ﺑﺎﺷﺪ. ﺁﻧﺎﻥ ﺷﺮﻭﻉ ﮐﺮﺩﻧﺪ ﯾﮑـﯽ ﯾـﮑﯽ ﺣـﺪﯾﺚ ﻧـﻘـﻞ ﮐـﺮﺩﻧﺪ ﺗﺎ 

ﺍﯾﻨﮑﻪ ﻧﻮﺑﺖ ﺑﻪ ﻋﻼﻣﻪ ﺍﻣﯿﻨﯽ ﺭﺳﯿﺪ .

استاد پناهیان:

اگر برای رفع  مظلومیتهای  پــنـهـان امیرالمومنین (ع) اقدام میشد،

کار به مظلومیت آشــکـار حسین (ع) نمی کشید.

مظلومیت پــنــهان ، همان خوب عــمــل نکردن مردم در رکاب حضرت بود

اکثرکسانی که به مظلومیتهای پــنــهـان علی (ع) بی اعتنایی کردند

در ظلم آشـکار به اباعبدالله مشارکت کردند .

این انـتـقـام خداوند متعال از مردمی بود 

که در وقتش به خوبی علی (ع) را یــاری نکردند...

مبادا

  امام على علیه‏ السلام : 

  مــبادا دشمنان خدا را دوسـت بدارى، 

  یا  دوستـیـت را نثار کسى جز دوسـتان خدا کنى،

  که هرکس مردمى را دوســت بدارد با آنان محشور شود.

  غرر الحکم : 2703 منتخب میزان الحکمة : 124

ای کاش...

برای اهل دل همین عکس کافیست....شهادت یاس کبود علی(ع) و گل بوستان پیامبر(ص)  تسلیت باد...

می زدند مادر را...

بی خبر می زدند مادر را

پشت در می زدند مادر را

زیر لب تا علی علی می گفت

بیشتر می زدند مادر را

عده ای با غلاف و بعضی هم

با سپر می زدند مادر را

کوچه وقتی شلوغ شد ، دیدم

صد نفر می زدند مادر را

لات های بی سر ُو پا وُ

خیره سر ، میزدند مادر را

.

شب غسلش ، حسن به بابا گفت

در گذر ، می زدند مادر را

...

بانوی ِ خانه را که آزردند

حیدرش را کشان کشان بردند

     

شباهت

دختر خانومی به مشهد رفت

خادمین حرم ، برای وارد شدنش به حرم ، به او چادر دادند

موقع بازگشت به یکی از علما که آنجا بود گفت:

الان که از اینجا بیرون بروم چادرم را بر می دارم !

من را چطور متقاعد می کنید که همیشه چادر سر کنم؟

عالم گفت: قیامت را قبول داری؟

دختر گفت: بله

عالم گفت: شفاعت رو قبول داری؟

دختر گفت: بله

عالم گفت: قبول داری که بیشترین شفاعت بدست خانوم فاطمه ی

زهرا (س) است ؟

دختر گفت: قبول دارم

عالم گفت: شباهت هر چی بیشتر شفاعت بیشتر ...

دختر منقلب شد...

همان جا به امام رضا(ع) قسم خورد که هرگز چادر از سر بر ندارد...

غدیر فراموش نمی شود

غدیر نیامده رفت!
و محرم نمی آید چون هست.
نگو محرم آمد
که محرم آمدنی نیست.
محرم همیشگی است.
و بدبختی ما
از انجا شروع شد که پنداشتیم
محرم یک دهه می آید و می رود.
محرم از کی هست شد؟
آیا تا به حال از خودت پرسیده ای؟
آری
از آن زمان که غدیر نیست شد.
غدیر را نیست کردند و ما نظاره کردیم.
وقتی غدیر فراموش شد
محرم برپا شد.
محرم عزای نادیده گرفتن غدیر است.
محرم عزای فراموشی غدیر! غدیر! غدیر!

مرگ

   . . . چه بسیار کسانی که در آغاز روز بودند و به شامگاه نرسیدند و چه

  بسـیار کـسانی که در آغــاز شب بر او حسد میبردند و در پــایــان شب

  عزاداران به سوگشان نشستند . . .

نهج البلاغه حکمت 380

امام علی (علیه السلام) وقتى از جنگ صفین برگشت و به قبرستان

پشت دروازه کوفه رسید رو به مردگان کرد) فرمود :

اى ساکـنـان خانه هاى وحـشـت زا و محـلـه هـاى خالى و گـورهاى 

تاریک ، اى خفتگان در خـاک ، اى غـریـبـان ، اى تـنـها شـدگـان ، اى

وحـشــت زدگـان ، شما پیش از ما رفــتــیــد و ما در پى شما روانیم

و به شما خواهیم رسید.

اما خانه هایتان ! دیگران در آن سکونت گزیدند؛

و اما زنـانـتـان ! بـا دیــگــران ازدواج کـردنـد؛

و اما امـوال شما ! در میان دیگران تقسیم شد!

این خبرى است که ما داریم، حال شما چه خبر دارید؟

سپس به اصحاب خود رو کرد و فرمود:

بدانید که اگر اجازه سخن گفتن داشتند ، شما را خبر مى دادند که،

بهترین توشه ، تـــقـــوا است...

حکمت 130 نهج البلاغه

امید

این روزها.. چه با عظمت است...

موسی به طور میرود...

فاطمه به خانه ی علی...

ابراهیم با اسماعیل به قربانگاه...

محمد با علی به غدیر...

مهدی زهرا به عرفات...

و حسین... با همه هستیش به کربلا...

عجیب بوی اجابت دعا می آید...