دلیل نجاست

انسانى که خدا و قیامت را قبول دارد، با انسانى که خدا و قیامت

را قبول ندارد، در ظاهر شـبیه هم هستند اما باطناً دو مـوجود اند.

هر دو با دو پا راه میروند، یـکجـور غذا میخورند، اما حقیقتاً مومن و

کافر، یک نوع موجـود نیستند. حـقـوق شـهـروندى مشترک باید در

جامعه داشته باشـنـد. وقـتـى کافـر را دیـدى به او سـلام هم باید

بکنى، حـقـوق اش را بـایـد رعـایـت کـنـى و ستم هم نـبـاید به او

بکنى ، اما این نجاست کافر، صرفاً یک حکم فقهى نیست.

این نجاست یعنى که باید با او حریم نـگـاه دارى و زنـدگى ات با او

نباید مخلوط شود. تو در زندگى به یک سـمـت دارى حرکت میکنى

و او به سمت دیگر. قــبـلـه مومـن و کـافـر در زنـدگـى جداست. نه

اینکه توهین کنیم به آنها، احترام هم می گذاریم، کـمـک شان هم

می کنیم، شادشان هم می کنیم اما با آنها مـخـلـوط نمی شویم. 

حریم نگاه میداریم ، براى اینکه هدف کافر از زندگى با هدف مومن 

دو تاست. روح شان جـداسـت ولـو بدنـشـان در کـنـار هـم بـاشـد. 

به دو مـقـصد مـتـفاوت در حـال سـلــوک هـسـتـنـد ولـو هـمـسـایه 

همدیگر باشند.

مـثـلاً سـگ و خوک در فقه ما نجس است. بـعـضى فـکر مـی کنند

معنى اش این است که سگ و خوک حیوانات بد ، پـسـت و مـوذى

هستند و باید اذیتشان کنیم. ابداً ، در روایت داریم که پیامـبر (ص)

فرمـود: فـلان خانم جـهـنـمى است، پرسیدند بـراى چه؟ فرمودند:

براى اینکه به یک سگ یا گـربه اى رسیدگى نکرد و آب و غـذا نداد

تا مرد. بخاطر همـیـن گربه یـا سگ این زن به جـهـنـم خواهد رفت.

بنابراین اینکه میگویند سگ نجـس است یا کـافـر نـجـس است، به

این معنى نیست که باید آزارش داد، بـه این معنى اسـت کـه نباید

بگذارى داخل زندگى ات شود.

یـکـى از دوسـتـانى که خارج از کشور زندگى می کرد، گفت آقا ما

خیلى چیزها را فهمیدیم اما این حکم نجـاست سگ را نـفهـمیدیم

براى چــیــسـت! نمی شود این مشکل را یکجورى حل کنند؟ تمام 

اینخارجى ها راحت با سـگ دارند زندگى می کنند و خیلى هم با 

هم خوب و صمــیــمى هستند و خوب انس گرفته اند. عـلت تحریم 

سگ مسائل بـهـداشـتى بوده که آنرا هم اینها رعایــت مــی کنند.

گفتم اولاً که معـلــوم نــیــست دلیل حرمت مساله بهداشتى بوده

بـاشد، یا فـقـط آن بـاشد، شـاید همین موضوع انس سگ با انسان

که تو به عنوان مزیت ذکر می کنى ، همین نقطه ظـعـف باشد.

شاید چون ســگ با انــســان زود انس می گـیـرد، هـمـــین باعــث 

می شود که رابطه انـســانــها با هم قــطــع شود و تبدیل شود به 

رابـطه انسان با سگ. شـاید اسلام همین را نمی خواهد

سـگ را نـبـاید آزار داد، امـا نـباید زندگى انسان و سگ یکى شود،

چونکه سگ کم کم جاى انسـان را می گیرد، چـنـانـکه در بسیارى 

از خانواده هاى غربى گرفته و امـروزه انسانـهـاى مـجـرد با سـگها

دارند زندگى می کنند.

                             استاد رحیم پور ازغدی