مهمان

در دنیا اگر خودت را مهمان حساب کنی و حق تعالی را میزبان، همه غصّه ها می رود.

چون هزار غصّه به دل میزبان است که دل میهمان از یکی از آنها خبر ندارد.

هزار غم به دل صاحبخانه است که یکی به دل مهمان راه ندارد. 

در زندگی خودت را میهمان خدا بدان تا راحت شوی.

اگـــر در میهمانی یک شب بلایی به تو رسید شلوغ نکن و آبــروی صاحبخـانه را حفظ کن.

ما در دنیا و آخرت میهمان خدا هستیم. آداب میهمانی را باید رعایت کرد.

باید در بدو ورود صاحبخانه را ملاقات کرد، بعد هرجا که گفت بنشین نشست و هرچه پذیرایی کرد بهره برد و به صاحبخانه فرمان نداد و جز آنچه آماده کرده نخواست و دل به وسایل و منزل صاحبخانه نبست و آرزوی مالکیت آنها را نکرد.

مهمان تا صاحبخانه را ملاقات نکرده و ندیده است فکر می کند اصلاً مهمان نیست و به دزدی آمده است؛ لذا تا صاحبخانه را نشناخته است باید خیلی احتیاط کند امّا وقتی که صاحبخانه را شناخت و دید، دیگر هرچه خواست می خورد.

تنها وظیفه مهمان این است که هرچه صاحبخانه گفت بکند و هرچه هم به او داد بگیرد و نگوید کم است یا چیز دیگری می خواهم.

اکرموا الضیف ولو کان کافرا به مهمان حتّی اگر کافر باشد کرم نمایید و او را اکرام کنید.

اگر خود را مهمان خدا دیدی، هرچه باشی، خدای کریم حتماً تو را کریمانه دست گیری و اکرام می نماید.

وقتی مهمان می شویم خوبست تمام عیار مهمان شویم.

---

اکنون:

اگر میخواهی لطیف شوی کلیک کن!

اگر میخواهی اغفال نشوی کلیک کن!

اگر میخواهی عاشق واقعی بشی کلیک کن!

اگر میخواهی تفاوت بین مومن و کافر را بدانی کلیک کن!