آدمی اگر پیامبر هم باشد از
زبان مردم آسوده نیست.
اگر بسیار کار کند، میگویند احمق است.
اگر کم کار
کند، میگویند تنبل است.
اگر بخشش کند میگویند افراط میکند.
اگر ثروت
اندوزی کند، میگویند بخیل است.
اگر ساکت و خاموش باشد میگویند لال است.
اگر
زبانآوری کند، میگویند وراج و پر روست.
اگر روزه بدارد و شبها نماز
بخواند میگویند ریاکار است.
و اگر نماز نخواند میگویند کافر و بی دین
است.
پس فرزندم نباید به حمد و ثنای مردم اعتنا کرد و جز از خداوند نباید از
کسی ترسید.
منبع:کشکول شیخ بهایی