امام صادق(ع) فرمود:
عالمى نزد عابدى رفت و به او گفت نماز خواندنت چگونه و در چه حد است؟
عابد گفت: مانند منى را از نمازش می پرسند!؟!
در صورتیکه من از فلان زمان و فلان وقت عبادت خدا میکنم.
عالم گفت: گریه کردنت چگونه است؟
گفت چنان میگریم که اشکهایم روان مىشود.
عالم گفت: همانا اگر خنده کنى و ترسان باشى،
بهتر است از اینکه گریه کنى و ببالى
و هر که به خود ببالد چیزى از عملش بالا نرود (پذیرفته نشود)
اصول کافى ج 3 ص 428
- ۱ نظر
- ۰۲ مرداد ۹۳ ، ۱۴:۰۱