امید بخش‏ ترین آیه

امام علی عـلیه السلام فرمودند: از حبیبم رسول خدا صلى الله

علیه و آله شنیدم که فرمود: امیدبخش‏ ترین آیه در قرآن این آیه

است: اقم الـصـلاة طرفى النهار و زلفاً من اللـیـل انّ الحـسنـات

یُذهبن السیئات سوره ی هود آیه ی 114

سـپـس پـیـامبر (ص) ادامه دادند: یا عـلى! سوگند به خداوندى 

که مرا بشیر و نذیر به سوى مردم مبعوث کرد، وقتى که انسان

براى نماز وضو بگیرد، گـنـاهـانش ریخته مى ‏شود، و زمانى کـه 

رو به قبله کند، پاک مـى ‏شـود. یا على! مـثـال اقـامه کننده‏ ى

نمازهاى روزانه، مثل کسى است که هر روز پـنـج مرتبه در نهر

آبى که جلوى منزل اوست خود را شستشو کند.

 تفاسیر مجمع البیان و کنزالدقائق‏.

             

آیا آماده هستی؟

مرگ در پى شماست.

اگر بایستید مى گیردتان و اگر بگریزید، باز هم به شما مى رسد.

از سایه هایتان به شما نزدیکتر است، 

مرگ بر پیشانی هایتان بسته است و دنیا از پـشت سرتان چون

بساطى پیچیده مى شود.

از آتـشـى که ژرفـاى آن بــسـیـار است و گـرمایش سـخـت است

و شکنجه اش تازه است، بـتـرسـیـد.

خانه اى که در آن نشانى از شـفـقـت و بخشش نیست، به نداى

کـسـى گـوش فرا ندهند و گرهى از انـدوه کـسـى نمى گشـایند.

فرازی از نامه 27 نهج البلاغه

ارزش

علامه محمد تقی جعفری (ره) می گفتند:

برخی از جامعه شناسان برتر دنیا در دانمارک جمع شده بودند تا پیرامون موضوع مهمی به بحث و تبادل نظر بپردازند.

موضوع این بود: ارزش واقعی انسان به چیست؟

برای سنجش ارزش بسیاری از موجودات، معیار خاصی داریم. مثلا معیار 

ارزش طلا به وزن و عـیار آنست. معیار ارزش بنزین به مـقـدار و کـیـفـیـت 

آنست. معیار ارزش پول پشتوانه آنست،

اما معیار ارزش انسانها در چیست؟

هر کدام ازجامعه شناسان، سخنانی گفـته و مـعـیارهـای خاصـی ارایـه 

دادند. هنگامی که نوبت به بنـده رسیـد، گفتم: اگر میخواهید بدانید یک

انسان چقدر ارزش دارد، ببینید به چه چـیزی عـلاقه دارد و به چه چیزی 

عشق می ورزد. کسیکه عشقش یک آپارتمان 2 طـبـقه اسـت، در واقع 

ارزشش به مقدار همان آپـارتـمـان است. کسی که عشقش ماشینش 

است، ارزشش به همان میزان است. اما کـسـی که عـشـقـش خـدای

متعال است، ارزشش به اندازه خداست.

علامه فرمودند: مـن ایـن مـطـلب را گفـتم و پـایـیـن آمدم. وقتی جامعه

شنـاسـان سخـنـان مـن را شنـیـدند، برای چند دقـیـقـه روی پـای خـود

ایستادند و کف زدند. هـنـگامی که تـشـویق آنها تمام شد، مـن دوبـاره

بلند شدم و گفتم: عزیزان، این کلام علی (ع) بود...

ویژگی های شیعیان

   از امام محمّد باقر (ع) نقل شده است که فرمود:

    جز این نیست که شیعیان علی(ع) کسانی هستند که:

    در راهِ ولایت ما(اهل بیت) به یکدیگر بخشش می کنند.

    در راهِ محبّت ما  باهم دوستی می کنند.

    و برایِ  زنده کردنِ امر ما به دیدار یکدیگر می روند.

    اگر به خشم آیند ظلم نمی کنند 

    اگر خرسند بشوند زیاده روی نمی کنند.

    برای همسایگانشان مایه خیر و برکت اند.

    و با همنشینان خود در صُلح و صفا به سر می برند.

    بحار الانوار ج75 ص180 ح 63

یاد مرگ

روزی فـرا مـی رسـد این جـسم مـن و تـو را به غسالـخانه می برند..

عزیزترین فرد زندگیت تو را تنها می گذراد و روانه ی خاکت می کـند..

روزی می رسد که دیگر دست مـن و تـو از دامان این دنیا کوتاه است 

و باید برای لحظه لحظه ی دقایقی که در دنیا گذراندیم جواب بدهیم..

خودت را برای روزی آماده کن که پیغمبر هم از خوفش گریه می کرد..

خدایا بر ما رحم کن...

امام على (ع): شـمـا را سـفـارش مى کـنـم کـه بـه یـاد مـرگ باشـیـد

و از آن کمتر غـفلت ورزید. چـگـونه از چیزى غافلید که او از شما غـافـل

نیست و چـگـونه به کسى چـشـم طـمـع دوخته اید که به شما مهلت

نمى دهد؟! مردگـانـى که مـشاهـده کرده اید خود واعـظـانى هـسـتند

که شما را از هر واعظى بى نیاز مى کنند.

نهج البلاغه الخطبه 188

بترس

         امام علی(علیه السلام):

      اﯼ ﻓﺮﺯﻧــﺪ ﺁﺩﻡ

        ﺯﻣﺎﻧﯽ ﮐﻪ ﺧـﺪﺍ ﺭﺍ ﻣﯽ ﺑﯿﻨﯽ ﮐﻪ ﺍﻧﻮﺍﻉ ﻧﻌﻤﺖ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻮ 

        ﻣـﯽ ﺭﺳـﺎﻧـﺪ ﺩﺭ ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣـﻌـﺼـﯿـﺖ ﮐﺎﺭﯼ ، بـتـــرس.

                           حکمت 25 نهج البلاغه

نامه

عبور امام (ع) به مردی افتاد که سخنان بیهوده بسیار می گفت...

امام (ع) در کنار مرد ایستاد و فرمود :

ای مرد تو توسط کرام الکاتبین نامه اى را به پروردگار عالم املاء مى کنى

پس سخنی بگو که سودت برساند نه  که زیانت دهد.

آثار الصادقین جلد 9 صفحه 25

بـیـایـیـد نـامـه هـایـمـان را زیـبـا کـنـیـم

دروازه های بهشت

نام های دروازه های بهشت عبارتند از:

1) دروازه ی اهل خوبی و معرفت

ـ پیامبر(ص)می فرمایند:

بهشت دروازه ای دارد به نام باب المعروف که جز اهل خوبی از آن 

وارد نمی شوند.[2]

2) دروازه ی صبر

3) دروازه ی شکر

4) دروازه ی بلا

5) دروازه ی اعظم

بلال حبشی از پیامبر (ص) نقل می کند که فرمودند: 

دروازه ی صبر، در کوچکی است که یک لنگه دارد. حـلقه ای ندارد و

از یاقوت سرخ است. 

دروازه ی شکر، دری است که دو لنگه دارد. فاصله ی میان دو لنگه

50 سال است و از یاقوت سفید است. 

دروازه ی بلا، دری است که یک لنگه دارد و از یاقوت زرد است. 

بلال پرسید: مگر دروازه ی بلا همان دروازه ی صبر نیست؟

پیامبر (ص)فرمودند: نه!

بلال عرض کرد: پس بلا چیست؟ 

فرمودند: مصیبت ها، دردها و بیماری ها.

بعد فرمودنـد: ایـن دروازه از یاقوت زرد است و یک لنگه دارد و چه

کم اند کسانی که از این در وارد می شوند. 

دروازه ی اعظم، مخصوص بندگان صالح و بندگان پارسا و خداخواه

است که با خداوند انس و الفت دارند و از آن وارد می شوند.[3]

6) دروازه ی روزه داران(ریّان):

ریّان، به معنی سیراب است که جز روزه داران از آن وارد نمی شوند.[4]

7) دروازه ی پیامبران، صالحان، صدّیقین، شهدا، شیعیان

و مسمانان است.

ـ از امیرالمؤمنین(ع) روایت داریم که می فرمایند: 

بهشت 8 دروازه دارد که از یکی پیامبران و صدّیقان وارد می شوند.

از یکی شهدا و صالحان وارد می شوند.

از پنج دروازه شیعیان وارد می شوند.

و از یک دروازه ی دیگر مسلمانانی که به وحدانیّت خدا ایمان دارند و

ذرّه ای با ما اهل بیت(ع) دشـمـنی نداشته و گـمراه نشده اند وارد 

می شوند.[5]

ـ پیامبر (ص) می فرمایند:

بهشت 8 دروازه دارد و هرکس که می خواهد وارد بهشت شود،

باید این خصوصیّات را دارا باشد:

1) اهل صدقه دادن 2) بخشندگی 3) خوش گویی و خوش اخلاقی

4) عدم آزار بندگان خدا. [6]

8 ) دروازه ی جهادگران 

ـ پیامبر (ص) فرمودند: 

همانا دروازه های بهشت در سایه ی شمشیرهاست و آن هایی که

در راه خدا جهاد کردند.[7]

ـ امیرالمؤمنین (ع)می فرمایند:

جـهـاد، دری از درهـای بـهـشت است که خـداوند آن را برای بندگان

خاصّش گشوده است.[8]

ـ از امام کاظم(ع)سؤال کردند:

این که می گویند امیرالمؤمنین(ع) دری از درهای بهشت است، 

یعنی چه؟

فرمودند: یعنی هرکس در خلق و خوی، ایمان و عمل خویش به آن

حضرت(ع) تأسّی کند، به بهشت وارد می شود.[9]

برگرفته از کتاب در محضر امیرالمؤمنین(ع) - جلد1

حجة الاسلام والمسلمین محمدرضا حاتم پوری کرمانی

---

1ـ خصال صدوق، ابواب الثمانیه.

2ـ میزان الحکمه، ج2، ص 807 ، قرب الاسناد، ص 120.

3ـ همان مدرک و بحارالانوار، ج8، ص116.

4ـ معانی الاخبار، ص409.

5ـ خصال صدوق، ص 408.

6ـ میزان الحکمه، ج2، ص 809ـ الدُور المنثور، ج1، ص597.

7ـ همان مدرک.

8ـ نهج البلاغه، خطبه ی 27.

9ـ اصول کافی، ج2، ص389.

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

زیرک ترین آدم ها

از امیرالمومنین علی(ع) پرسیدند:

زیرک ترین آدم ها کیست؟

فرمود: کسی که از خود برای بعد از مرگ حـسـاب بـکشد.

پرسیدند: چگونه؟

فرمود: چون صبح تا شب به کار و زندگی پرداخت، در شب 

به خود برگردد و بگوید:

ای نفس! 

امـروز روزی بود کـه بر تو گذشت ودیگر باز نمی گردد.

خـدا دربــاره ی ایـن روز از تـو خـــواهـد پــرسـیـد کـه:

آن را چـگونـه گــذرانـدی و در آن چه کـردی؟

آیــا بـــه یــــاد او و ســـپــاس از او بـــودی؟

آیا گره از کار فروبـسته ی مومنی گشودی؟ 

آیـــــا گــــرد غــــم از چـــهـــــره ای زدودی؟ 

آیــا...؟

بحار الانوار ج70 ص69

از آن دنیا چه می دانید؟

آب دنیاى حرام همواره تیره و گل آلود است. منظره‏اى دل فریب و سر انجامى خطرناک دارد. فریبنده و زیباست اما دوامى ندارد. نورى است در حال غروب کردن، سایه‏ اى است نابود شدنى، ستونى است در حال خراب شدن، آن هنگام که نفرت دارندگان به آن دل بستند و بیگانگان به آن اطمینان کردند، چونان اسب چموش پاها را بلند کرده، سوار را بر زمین مى ‏کوبد و با دام‏ هاى خود آنها را گرفتار مى ‏کند و تیرهاى خود را به سوى آنان، پرتاب مى ‏نماید، طناب مرگ به گردن انسان مى‏ افکند، به سوى گور تنگ و جایگاه وحشتناک مى‏ کشاند تا در قبر، محل زندگى خویش، بهشت یا دوزخ را بنگرد و پاداش اعمال خود را مشاهده کند.

و همچنان آیندگان به دنبال رفتگان خود گام مى ‏نهند، نه مرگ از نابودى انسان دست مى‏ کشد و نه مردم از گناه فاصله مى ‏گیرند که تا پایان زندگى و سر منزل فنا و نیستى آزادانه به پیش مى‏ تازند.  

تا آنجا که امور زندگانى پیاپى بگذرد و روزگاران سپرى شود و رستاخیز بر پا گردد، در آن زمان، انسانها را از شکاف گورها، و لانه‏ هاى پرندگان، و خانه درندگان، و میدان‏ هاى جنگ، بیرون مى‏ آورد که با شتاب به سوى فرمان پروردگار مى‏ روند، و به صورت دسته‏ هایى خاموش، وصف‏ هاى آرام و ایستاده حاضر مى ‏شوند، 

چشم بیننده خدا آنها را مى ‏نگرد و صداى فرشتگان به گوش آنها مى‏ رسد. لباس نیاز و فروتنى پوشیده درهاى حیله و فریب بسته شده و آرزوها قطع گردیده است.

دل‏ها آرام، صداها آهسته، عرق از گونه‏ ها چنان جارى است که امکان حرف زدن نمى ‏باشد، اضطراب و وحشت همه را فرا گرفته، بانگى رعد آسا و گوش خراش، همه را لرزانده، به سوى پیشگاه عدالت، براى دریافت کیفر و پاداش مى‏ کشاند. 

بندگانى که با دست قدرتمند خدا آفریده شدند و بى اراده خویش پدید آمده، پرورش یافتند، سپس در گهواره گور آرمیده متلاشى مى‏ گردند.

و روزى به تنهایى سر از قبر بر مى ‏آورند، و براى گرفتن پاداش به دقت حساب رسى مى ‏گردند، در این چند روزه دنیا مهلت داده شدند تا در راه صحیح قدم بر دارند، راه نجات نشان داده شده تا رضایت خدا را بجویند، تاریکى‏ هاى شک و تردید از آنها برداشته شد و آنها را آزاد گذاشته ‏اند تا براى مسابقه در نیکوکارى‏ ها، خود را آماده سازند تا فکر و اندیشه خود را به کار گیرند و در شناخت نور الهى در زندگانى دنیا تلاش کنند. 

و چه مثال‏هاى بجا و پندهاى رسایى وجود دارد اگر در دل‏هاى پاک بنشیند و در گوش‏ هاى شنوا جاى گیرد و با اندیشه‏ هاى مصمّم و عقل‏هاى با تدبیر بر خورد کند.

پس، از خدا چونان کسى پروا کنید که 

سخن حق را شنید و فروتنى کرد، 

گناه کرد و اعتراف کرد، 

ترسید و به اعمال نیکو پرداخت،

پرهیز کرد و پیش تاخت،

یقین پیدا کرد و نیکوکار شد،

پند داده شد و آن را به گوش جان خرید،

او را ترساندند و نافرمانى نکرد،

به او اخطار شد و به خدا روى آورد،

 پاسخ مثبت داد و نیایش و زارى کرد،

بازگشت و توبه کرد،

در پى راهنمایان الهى رفت و پیروى کرد،

راه نشانش دادند و شناخت،

شتابان به سوى حق حرکت کرده و از نافرمانى ‏ها گریخت،

سود طاعت را ذخیره کرد و باطن را پاکیزه نگاه داشت،

آخرت را آبادان و زاد و توشه براى روز حرکت،هنگام حاجت و جایگاه نیازمندى، آماده ساخت و آن را براى اقامتگاه خویش پیشاپیش فرستاد.

اى بندگان خدا براى هماهنگى با اهداف آفرینش خود، از خدا پروا کنید، و آن چنان که شما را پرهیز داد از مخالفت و نافرمانى خدا بترسید تا استحقاق وعده‏ هاى خدا را پیدا کنید و از بیم روز قیامت بر کنار باشید. 

خدا گوش‏  هایى براى پند گرفتن از شنیدى‏ ها، و چشم‏ هایى براى کنار زدن تاریکى ‏ها به شما بخشیده است و هر عضوى از بدن را اجزاء متناسب و هماهنگ عطا فرموده تا در ترکیب ظاهرى صورت‏ها و دوران عمر با هم سازگار باشند با بدن‏هایى که منافع خود را تأمین مى ‏کنند و قلب‏ هایى که روزى را به سراسر بدن با فشار مى‏ رسانند و از نعمت‏ هاى شکوه مند خدا برخوردارند و در برابر نعمت‏ها شکر گزارند و از سلامت خدادادى بهره مندند. 

مدّت زندگى هر یک از شماها را مقدّر فرمود و از شما پوشیده داشت و از آثار گذشتگان عبرت‏هاى پند آموز براى شما ذخیره کرد لذّت‏هایى که از دنیا چشیدند و خوشى ‏ها و زندگى راحتى که پیش از مرگ داشتند سر انجام دست مرگ گریبان آنها را گرفت و میان آنها و آرزوهایشان جدایى افکند. 

آنها که در روز سلامت چیزى براى خود ذخیره نکردند و در روزگاران خوش زندگى عبرت نگرفتند. آیا خوشى ‏هاى جوانى را جز ناتوانى پیرى در انتظار است؟ و آیا سلامت و تندرستى را جز حوادث بلا و بیمارى در راه است؟ و آیا آنان که زنده‏اند جز فنا و نیستى را انتظار دارند با اینکه هنگام جدایى و تپش دل‏ها نزدیک است که سوزش درد را چشیده و شربت غصّه را نوشیده و فریاد یارى خواستن برداشته و از فرزندان و خویشاوندان خود در خواست کمک کرده است؟ آیا خویشاوندان مى‏ توانند مرگ را از او دفع کنند؟ و آیا گریه و زارى آنها نفعى براى او دارد؟

او را در سرزمین مردگان مى ‏گذارند و در تنگناى قبر تنها خواهد ماند. حشرات درون زمین پوستش را مى ‏شکافند و خشت و خاک گور بدن او را مى ‏پوساند، تند بادهاى سخت آثار او را نابود مى ‏کند و گذشت شب و روز، نشانه‏ هاى او را از میان بر مى ‏دارد، بدن‏ها پس از آن همه طراوت متلاشى مى‏ گردند و استخوان‏ها بعد از آن همه سختى و مقاومت، پوسیده مى ‏شوند و ارواح در گرو سنگینى بار گناهانند و در آنجاست که به اسرار پنهان یقین مى ‏کنند،امّا نه بر اعمال درستشان چیزى اضافه مى‏ شود و نه از اعمال زشت مى ‏توانند توبه کنند.

آیا شما فرزندان و پدران و خویشاوندان همان مردم نیستید که بر جاى پاى آنها قدم گذاشته‏ اید؟ و از راهى که رفتند مى‏ روید؟ و روش آنها را دنبال مى‏ کنید؟ امّا افسوس که دلها سخت شده، پند نمى‏ پذیرد، و از رشد و کمال باز مانده و راهى که نباید برود مى‏ رود، گویا آنها هدف پندها و اندرزها نیستند و نجات و رستگارى را در به دست آوردن دنیا مى‏ دانند.

بدانید که باید از صراط عبور کنید، گذرگاهى که عبور کردن از آن خطرناک است، با لغزش‏هاى پرت کننده، و پرتگاه‏هاى وحشت‏زا، و ترس‏هاى پیاپى.

بخشی از خطبه غرا امام علی(ع)

منبع: موعود امم(عج)

متن کامل

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!