بسم الله الرحمن الرحیم

 از اخــبــار آن دنیا بـا خـبــر شــویــد!

از تـــمـاشــاخــانــه بــازدیــد کــنــیــد!

از راه بــرویــد و در چـــاه نـیــفـتــیـد!

از وب هـای مـفـیـد اســتــفـاده کـنـیـد!

دشـمـنـانـتـان را بـشـنـاسـیـد!

امتحان ابلیس

روزی ابلیس بر حضرت عیسی مسیح(ع) ظاهر شد 

و به او گفت:

مگر تو نمی گویی هیچ چیزی به انسان نمیرسد

مگر اینکه خداوند آن را برایش مقدر کرده باشد. 

عیسی(ع) پاسخ داد: آری ، چنین است

ابلیس: پس بیا خودت را از بالای این قله کوه به پایین پرت کن

اگر برای تو سلامتی مقدر شده باشد سالم خواهی ماند، 

و اگر سلامتی مقدر نشده بود که!

عیسی(ع): 

ای ملعون 

خداوند بندگانش را امتحان می کند، نه بنده ، خدایش را 

ترس و امید ۲

در سال جدید مطالب را در ترس و امید 2 دنبال کنید

رفیق

       مواظب باش وقتی شیطان را لعنت میکنی 

       یا در حج رمی جمرات می کنی

       شیطان به تو نگوید ای بی معرفت، اینــم رسم رفاقتـــه؟

       انسان که رفیقشو لعنت نمی کنه...

       انسان به رفیقش سنگ نمی زنـــه...

       اول رفاقتت را با شیـــطان قطــــع کن، 

       بعد او را لعنت کن و ســـنگ بزن...

       آیت الله مجتهدی تهرانی 

برکت

آقا مجتبی تهرانی:

آقـا به خدا دادن خـمـس و دیـون مـالی بـشـدت به مـال و زنـدگی شما 

برکت میده.

از امام کاظم (ع) منقول است که حضرت فرمودند:

إِیَّاکَ اَنْ تَمْنَعَ فِی طَاعَةِ الله، فَتُنْفِقَ مِثْلَیْهِ فِی مَعْصِیَةِ اللَّهِ

بـپـرهیز از ایـنـکه آنچه در راه خـدا باید صرف شود را، مصرف نکنی! چرا؟

جهتش این است که دو برابر آن‏ را در راه معصیت خدا خرج خواهی کرد.

حـواسـت جـمـع باشـد!

در راه خـدا ندهی در راه مـعـصـیـت خدا خرج خواهد شد!

در نـظـام قــضــایــی الـهی، ایـن‏ـطـور رقــم خـورده اسـت.

خیال نکنی اگر حقوق الهیّه را ندادی، این برای تو ذخیره‏ ای خواهد شد.

نه! خدا دو برابرش چاله درست می‏ کند.

چاله‏ هایی را هم که درست کرده همه ‏اش باطل و معصیت خواهد بود.

پاکی

حاج اسماعیل دولابی:

وقـتـی پـدر و مـادری از روی محبت لباس کثیف بچه را

بیرون می آورد و او را به حـمـام می برد و می شـوید،

بچه گریه می کند.

خدا هم وقتی با ابتـلائات و سـختـی هـا می خـواهـد

بنده اش را پـاک کند و لباس تمیز بر تن او کند او چون

جاهل است گریه سر می دهد و ناله می کند.

ادعونی

کربلایی احمد میرزا حسینعلی تهرانی:

روزی یکی از کودکانم وقتی خیلی کـوچک بود، از یکی از دوستانم

تقاضای پول کرد. 

من بـی انـدازه از این قـصـه نـاراحـت شـدم؛ و بـا خـودم گـفتـم که

چرا این کودک با وجود من، نظر به غیر من کرده است؟ 

همانجا، از طرف خداوند نیز هـمین حالت را احـساس کردم، کـه او

دوسـت نـدارد بـنـده اش بـا وجـود او ، نــظـر بـه غـیـر او بـیـانـدازد؛ 

و لذا می گوید: ای بنده ی من ، ادعونی استجب لکم ...

چرا گریه نکنم؟

فَمالی لا اَبْکی؟ 

اَبْکی لِخُروُجِ نَفْسی، 

اَبْـکـی لِظُلْمَةِ قَبْری، 

اَبْکـی لِـضیقِ لَـحَدی،

اَبْکی لِخُروُجی مِنْ قَبْری عُرْیاناً ذَلیلاً

پس چرا گریه نکنم؟ 

گریه کـنـم برای جان دادنم، 

گریه کنم برای تاریکی قبرم، 

گـریه کنـم برای تنگی لحدم،

گریه کنم برای بیرون آمدنم از قبر برهنه و خوار

فرازی از دعای ابوحمزه ثمالی

رزق واقعی

رزق کلمه ای است بسیار فراتر از آنچه مردم می دانند.

آیا میدانی نمازت رزقی است از سوی خداوند؟

چه بسا خیلی از انـسانـهـا نماز نـمـی خوانند،

اذکاری که صبح و شام می خوانی رزق است.

یا زمانی که خواب هستی سپس ناگهان بیدار می شوی به تنهایی

و بدون زنگ زدن ساعت بیدار می شوی و نماز میـخوانی رزق است

چون بعضیا بیدار نمیشوند .

زمـانی که با مشـکـلـی رو به رو می شوی خـداونـد صـبـری بـه تـو

می دهد که چشمانت را از آن بپوشی این صبر رزق است.

زمانـی که در خانه لـیـوانی آب به دست پدرت مـیـدهی این فرصت

نیکی کردن رزق است.

گـاهـی اتفاق می افتد که در نـماز حـواست نباشد ناگهان به خود

می آیی و نمازت را با خشوع می خوانی این تلنگر رزق است.

یکباره یاد امام زمانت می افتی و سلامی میدهی ودلت حسابی

تنگ میشود ... این رزق است.

رزق واقعی این است... رزق خوبی ها، 

نه مـاشـین نه درآمد، اینها رزق مال است که خداوند به همه ی

بندگانش می دهد.

اما رزق خوبیها را فقط به دوستدارانش می دهد.

علامه حسن زاده آملی

کفران نعمت

حاج اسماعیل دولابی:

اینکه وقتی پس از تحمل ضایعات و خسارات متعددی در یک 

حادثه جان سـالم به در می بریم، می گویـیم خدا رحـم کرد، 

آیا کفران همه ی رحمت هایی نیست که خداوند از اول عمر 

شامل حال ما ساخته است؟ آیا فقط در همین یک مورد خدا 

رحـم کـرد و تا به حـال رحـم نـکرده بود؟ تا وقتی سـلامـت و 

آسایـش و آرامـش نصـیـب ساخـته بود، چـرا رحمت الهی را

نمی دیدی و همین که خطر آمد، دیدی؟

عدالت

استاد پناهیان

عدالت یعنی هر چیزی سر جای خودش باشد.

اما اینکه سـرجـای هـر چـیـز کـجـاست، کاملش را فقط خـدا مـیـداند.

حالا بـعـضـیها با تــرازوی درک انــدک خـود از عـدالـت، مـی خـواهـنـد

بسنـجـند بـبـیـنـنـد خـدا عـادل است یا نه. بـعـضـیها با همین ترازوی 

کوچک عدالت پیامبر(ص) را اندازه میگرفتند که آخر سر خوارج شدند.