بلاها
برخی از مردم نادان، بلاهایی که گاهی پدید می آیند : مانند وبا،
یرقان، تگرگ، حمله ملخ و... را بهانه میگیرند و به انکار آفریننده و
حکمت و آفرینش می پردازند.
در پاسخ به این گروه باید گفت: اگر آفریننده و حکیم و تدبیرگری
در کار نیست، چرا بلا ای بیش از این و سخت تر از این آفات
پدید نمی آید؟
چرا آسمان بر زمین نمی افتد؟
و زمین متلاشی نمی گردد؟
چرا هیچ گاه خورشید از طلوع کردن باز نمی ایستد؟
و رودخانه ها و چشمه ساران خشک نمی شوند تا قطره ای
آب پدید نیاید؟
چرا باد نمی ایستد تا همه چیز گندیده و فاسد شود؟
چرا آب آنقدر فوران نمی کند که سرزمین ها را غرق کند؟
چرا وبا و هجوم ملخ ها و دیگر بلاها برای همیشه ادامه ندارد
تا همه چیز در عالم هستی نـابود شود؟ بلکه گاهی پدیـد
می آیند و پس از مدتی می روند؟
اینها برای آن است که مردم ادب شوند و استقامت یابند
این بلاها همیشه ادامه ندارد، بلکه آنگاه که مردم نـاامید
می شوند بر طرف می گردند.
در حالی که اگر هیچ گونه بلایی نباشد استکبار، سرمستی
و راحتی انسان را به فساد در دین و دنیا می کشاند. چنانکه
بسیاری از رفاه طلبان و کسانی که در امنیت و آسایش رشد
می کنند در این فسادها سقوط می کنند.
و هنگامی که در دریا موجی همچون ابرها آنان را بپوشاند،
خـدا را با اخـلاص می خوانند اما وقتی آنها را به خشـکـی
رساند و نجات داد ، بعضی راه اعـتـدال را پـیـش می گیرند
(و به ایمان خود وفا دار می مانند، در حالی که بعضی دیگر
فراموش کرده راه کفر را پیش می گیرند) ولـی آیات مـا را
هیچ کس جز پیمان شکنان ناسپاس انکار نمی کنند
سوره لقمان آیه 32
بر گفته از حدیث مفضل امام صادق(ع)
